Co widać w PANDORZE?

PANDORA: Australia’s Web Archive stworzone zostało w ramach National Library of Australia w 1996 r. jako część biblioteki, której zadaniem byłoby archiwizowanie Internetu. Obecnie PANDORA współpracuje z dziewięcioma partnerami – bibliotekami i organizacjami kulturalnymi. W celu dokonywania selektywnej archiwizacji zasobów Sieci PANDORA używa stworzonego specjalnie do tego celu systemu zarządzania cyfrową archiwizacją PANDAS, który został wdrożony w 2001 r.

System składa się z czterech warstw: prezentacji, aplikacji, biznesu i danych, przy czym najistotniejszą z punktu widzenia użytkownika archiwum jest warstwa pierwsza, zawierająca komponenty odpowiedzialne za wizualną prezentację systemu. Na warstwę systemu widoczną publicznie, dla wszystkich użytkowników archiwum, składają się statyczne strony internetowe wygenerowane z bazy danych PANDAS. Podstawową jednostką opisu jest tzw. TEP – title entry page – czyli strona zawierająca dane na temat pojedynczego tytułu (tytułem może być np. strona internetowa lub pojedynczy tekst zamieszczony on-line). W skład metadanych zawartych w TEP wchodzą m.in.:

• tytuł publikacji (jeśli zachodziła taka potrzeba – zmodyfikowany w stosunku do oryginalnego sformułowania),
• informacje o tym, który z partnerów wybrał i zarchiwizował dany obiekt,
• informacje o tym, czy archiwizacja tego tytułu wciąż trwa, czy została zarzucona,
• link do strony wydawcy (twórcy) publikacji (o ile wciąż działa),
• odniesienia do kolekcji tematycznych utworzonych w archiwum, o ile dany tytuł znajduje się w jednej z tych kolekcji,
• datę i godzinę archiwizacji – wraz z linkiem służącym do przejścia do nowej zakładki w przeglądarce umożliwiającej przeglądanie zarchiwizowanego tytułu (dokumentu, strony internetowej etc.),
• stały adres URL służący cytowaniu źródła,
• ikona oznaczająca ograniczony dostęp do publikacji (jeśli takie ograniczenia występują),
• ikona oznaczająca potrzebę użycia zewnętrznego oprogramowania w celu odczytania zarchiwizowanych treści,
• ikona oznaczająca braku w zarchiwizowanym materiale.

Ponadto system nadaje każdemu zarchiwizowanemu tytułowi kolejny, niepowtarzalny numer bieżący służący identyfikacji danego tytuły w ramach systemu. Numer ten jest częścią adresu URL; jest także zintegrowany z katalogiem National Library of Australia.